11 KASIM

11 Kasım benim hayatımın en mutlu ve en üzgün günü bunu ilerde daha iyi anlayacaksın.11.11.2006 sabah saatleriydi babanın telefonu çaldı deden(benim babam) arıyordu Atilla dondu kaldı o zaman kötü bir şey olduğunu anladım ama hiç aklıma Nilcan gelmedi ve Atilla’ya saymaya başladım Annem? Dedem? Ananem? Hiç biri değildi babana öyle bir bağırdım ki bana doğruyu söyle lütfen diye hemen oturttu beni Nilcan’dı çok kötü bir kaza yapmışlardı memlekete de öldü diye haber gitmiş babamdan alınan son haber ile yaşadığını ve durumun çok ağır olduğunu öğrendim.11 Kasım-4 aralık arası yoğun bakımdaydı 4 aralık’ta kaybbettim Nilcanımı. O gerçekten benim canımdı,çocukluk arkadaşım,her şeyim ,saatlerce telefonda konuştuğum,sabahlayıp gülmekten yerlere yattığım,eti puf eti cin ve jelibon yediğim ,beraber müzikler dinlediğim kısacası çocukluğum gençliğim onunla ilgili o kadar çok şey var ki çünkü Üniversitede ben Bursa'da okurken o da Bursa ‘da evlenmişti dolayısıyla üniversite hayatım bile onla geçti çok güzel gülümsemesi vardı. Hala bile onunla ilgili di’li geçmiş zaman kullanmak beni ne kadar yaralıyor anlatamam ben burnumun direğinin sızlamasını,boğazımın düğümlenmesini hep onu kaybettikten sonra yaşadım sanırım ona kadar ciddi bir kaybım olmadığı için olabilir allah bana,anneme,babama,kocama,kardeşlerime,Demirime,Nazıma uzun ömür versin.Nilcandan önce dedemi ve babanemi de kaybettim ama ne yalan söylim bu kadar canım acımadı heralde Nilcan'ın ölümü çok genç ve beklenmedik bir ölüm ve iki çocuğu da annesiz bırakan bir ölüm olduğu için bu etkilenme çok daha arttı. 11 Kasımdan 4 Aralık’a kadar her haftasonu Ankara’ya gittim bu süre zarfında hep dua ettim ama olmadı o zaman bir rüya gördüm Nilcan bana diyor ki tam 24 gün say 24. Gün ben gidiyorum dayanamıyorum diyor 24 gün sayıyorum 4 aralık’a geliyor.3 aralık akşamı Nur Teyzen'le birlikte güzel bir yemek yiyip kafa dağıtmaya dışarı çıktığımda rüyamı Nur Teyzene anlattım nolur bu doğru çıkmasın olacaksa bile 4 aralık olmasın dedim malesef 3 aralık gece saat 3’te acı bir telefon çaldı telefona kalkamadım babandan açmasını istedim. Çok ama çok acı günler geçirdim babacın hep yanımda oldu.2007 Ocakta bir rüya gördüm o zaman da artık bebek düşünmeye başlamıştık kızımız olur sa da ismini Nilcan Masal koyacaktık Nilcanım Masal oldu diye düşünürken rüyamda Nilcan bir erkek çocuğunu karnıma soktu ertesi ay 7 Şubattta hamile olduğumu öğrendik sonra seni beklemeye başladık ama 40 hafta gelmedin 10 kasımda doktor kontrolüne gittiğimizde doktor artık yarın alalım ya da 2 gün daha bekleyelim ama hiç açılma yok hiç zanetmiyorum dedi ben de ok yarın alın o zaman dedim sonuçta 11 kasım'da sen doğdun sen doğar doğmaz sünnet yaptırdık sünnet göbekten önce iyileşti göbeğin bir tülü iyileşmedi 3 Aralık'ta seni doktora götürdük doktor senden 4 şırınga kan aldı 23 gün göbeği düşmeyen bir çocuk görmedim dedi neyse eve geldik bir baktım o gece 4 Aralık günü göbeğin düştü o akşam yine bir Rüya gördüm rüyamda Nilcan Teyzen seni emzirdi Demir 24 gün bana bağlıydı ben baktım ben kordum o artık senin sorumluluğunda dedi.Bu anlattıklarım korkutucu gelse de malesef gerçek sen bana onun ve Allah'ın hediyesisin minik kuşum minik hediyemmmm...